Sinds de opkomst van het ‘webschrijven’ zijn ze weer in opkomst. De schrijfadviezen. Een simpel rondje googelen leidt tot de ene na de andere ‘toptien’ van ‘schrijftips’, die elkaar in banaliteit naar de kroon steken. Houd het bondig. Gebruik tussenkopjes. Schrijf helder. Ja, zo kennen wij er ook nog wel een paar.

Schrijf actief. Zorg voor variatie. Vermijd archaïsmen, barbarismen en jargon. Allemaal platitudes die gesneden koek zijn voor de professional en die de amateur geen steek verder helpen. Het zijn adviezen die grosso modo gelden voor vrijwel elke tekst, niet alleen voor webteksten. Voor webteksten zijn daarnaast tal van andere aanwijzingen van belang, bekend onder de noemer SEO. Deze aanwijzingen zijn niet in een paar kreten samen te vatten en regelmatig aan verandering onderhevig. Webteksten zijn daarom sowieso niet het terrein van de amateur.

De ene website is bovendien de andere niet. Een specialistische doelgroep vreet lange teksten met veel jargon. Een site die spullen aan de man brengt, moet vooral goed scoren op vergelijkingssites, makkelijk te vinden zijn in Google en prettig navigeerbaar zijn. Die paar woorden die erop staan, zijn vooral opsommingen van specificaties. Bedrijven op de B2B-markt hoeven op hun site niet op de knieën te gaan voor de lezer. ‘Jip & Janneke-taal’ is sowieso een neerbuigende term voor grote groepen geschoolde lezers die niet als kind willen worden toegesproken.

Misschien zijn al die ‘one-size-fits-all’-adviezen wel nuttig voor de horden zolderkamerschrijvers die zich ‘webredacteur’ noemen. De goede niet te na gesproken – daar kennen wij er ook tal van – maar de markt wordt momenteel verpest door prijskrakers die niet gehinderd door enig vakmanschap hun Jip & Janneke-taal over de massa uitstorten. De prijskopers bevinden zich intussen overal, zelfs bij de grote nieuwssites van Nederland.

Of zijn ze bedoeld voor al die medewerkers die niet dagelijks schrijven, maar ook eens een stukje op intranet moeten zetten? Als je ziet wat die desondanks in schrift weten te vereeuwigen, lijken al die adviezen aan dovemansoren gericht. Je kunt ’t ze ook niet kwalijk nemen, want het zijn schoenmakers die uit valse zuinigheid ertoe worden gedwongen zich niet bij hun leest te houden. En als het niet uit valse zuinigheid is, dan wel uit het idee dat ‘iedereen toch kan schrijven?’.

Alle algemene schrijfadviezen die op het gratis internet de ronde doen, maken één ding duidelijk: schrijven is een vak. Een vak dat om een beetje talent vraagt, om gevoel voor de doelgroep, om de wil om je in de materie te verdiepen en om de intelligentie om die materie te begrijpen. Waarna de schrijver precies het instrumentarium uit de la trekt dat past bij de opdracht. Een timmerman heeft ook niet voor elke klus een hamer nodig.

Oorspronkelijk geplaatst in Wereld, het weblog van Jager & Neyndorff.