Nog twee weken tot het Uur U. Op 9 maart stap ik voor het laatst het kantoor van Jager & Neyndorff binnen, althans als werknemer, om in de loop van de middag het pand te verlaten voor een ‘vakantie’ die tot 1 april duurt. Op die dag treed ik officieel uit dienst, na me 18 jaar en 5 maanden te hebben ingespannen als copywriter en redacteur voor dit Haagse tekstbureau van naam en faam.

Met andere woorden: nog twee weken voordat ik voor mezelf begin. Vanaf maandag 12 maart is er een senior tekstschrijver, bedrijfsjournalist en auto(sport)journalist op de markt, die voortaan rechtstreeks voor opdrachten is te benaderen via deze site en nog een hele rits andere uiterst sociale contactmogelijkheden.

Natuurlijk is het een raar gevoel om op eigen benen te staan. Zeker voor iemand die zo honkvast is gebleken als ik. Ik ben altijd wars geweest van carrière maken en jobhoppen, deels uit overtuiging, deels omdat het gras nergens anders groener bleek. Eigenlijk werkte ik al die jaren als halve zelfstandige, met de bijbehorende beloning. Het nieuwe werken hadden we bij Jager & Neyndorff al uitgevonden voordat de term was bedacht. Ga dan maar eens verkassen.

Toch breekt er nu een ander tijdperk aan. Mijn bewuste keuze voor volledige vrijheid heeft een reden. De vrijheid om ook grotere opdrachten aan te nemen, desnoods op locatie bij de klant. Okee, twee redenen eigenlijk. De vrijheid om iets vaker aan de slag te kunnen als auto- en autosportjournalist, een bezigheid die de afgelopen jaren het hobbyisme aan het ontgroeien was. Nou vooruit, drie redenen. De vrijheid waarnaar een veertiger onvermijdelijk gaat verlangen, als het kroost groot is geworden en er ruimte ontstaat om na te denken over een andere levensinvulling tot je 67e. Over dat laatste een volgende keer meer.

Nog twee weken dus.