Gebroken flessen en oud brood

Beelden van feestende mensen op Le Mans kennen we nu wel. Maar hoe ziet het slagveld eruit als de zon weer aan de hemel staat? DF trok erop uit, op zoek naar de kater. We vonden vooral gebroken flessen en oud brood.

Het is alweer na het middaguur als we de camping bij Maison Blanche opwandelen. Een grotendeels Britse aangelegenheid – from where else? – maar Denemarken heeft ook een flinke afvaardiging gestuurd. Hier en daar worden er al tenten opgerold en achterbakken volgeladen, in een tempo dat niet alleen een teken is van hoofdpijn, maar ook van teleurstelling met het raceverloop. Tussen de kampeerplaatsen door liggen de vuilniszakken hoog opgestapeld: links en rechts is al aardig opgeruimd.

Zien we mensen in ontaarde toestand op de grond liggen? Dat niet. Dat wil zeggen, ze zijn er wel, maar de ritsen van hun tenten zitten nog potdicht. Het zijn precies de tenten waaromheen de ravage het grootst is. We moeten opletten om niet in gebroken glas te stappen. De geur van verschaald bier omringt ons. Als we goed luisteren en het even een moment stil is op de baan achter de betonnen muren aan de overkant, horen we gesnurk dat zijn best doet om een vol accelererende Corvette na te doen.

Trots op wat is aangericht

Overal is het ‘By all means!’ en ‘Please do!’ als we ons fototoestel omhooghouden voor een foto. De woorden worden meestal begeleid door een brede grijns van trots op wat er is aangericht. Onder sommige partytenten zit de moed er alweer in en liggen de worsten te braden op de grill. Eet smakelijk!

En daar komen de mannen met blote buiken en vlaggen aan, klaar voor nog drie uurtjes auto’s kijken. Of in een biertentje hangen, dat kan ook. Moeten wij dat ook niet eens gaan doen? Nee, ons wacht een warme lunch bij Michelin, heel wat voedzamer en gezonder dan de stokbroden gehakt en frites die er overdwars ingaan. Tijd om terug te keren naar de veilige omgeving van het paddock.

De tijd vliegt

Aan de randen van het circuit is het vermaak intussen goed op gang gekomen. Wie nog een vaste hand heeft, mag proberen een reuzeteddybeer te veroveren met zijn schietkunst. Het vooruitzicht trekt weinig belangstelling. De bungeejump-stoelen zijn net zo leeg. Logisch ook, zelfs de stomste Brit weet wel betere manieren om het eten en drinken van gisteren weer naar buiten te krijgen.

Het was een mooi uitje, maar de race nadert alweer zijn einde. Wat vliegt de tijd – alsof de auto’s op de baan de aardomwenteling een extra zetje geven. In ieder geval geven ze iedereen op zijn eigen manier een zetje in hun hoofd. Le Mans heerst. Yeah.

Oorspronkelijk verschenen op Driving-fun.com.