Weet je nog hoe we eind 2020 terugkeken op een ellendig coronajaar? Van de zwarte humor die in die extra donkere decembermaand op internet voorbijkwam, staat me één meme nog helder voor ogen. De omineuze tekst ervan luidde samengevat: ‘2021 = 2020 Won, 2022 = 2020 Too’.

Toen moesten we er hartelijk om lachen. Zo’n vaart zou het toch niet lopen? Even leek het er trouwens wel op, want voor de meeste mensen kwam de voorspelling voor 2021 aardig uit. Maar in 2022 keerde het tij snel. Dit jaar gingen we weer volop op pad en met vakantie, niet langer gehinderd door enige reisbeperking en een noodgedwongen veilige afstand tot de ander.

Toch is voor mij dat derde rampzalige jaar op rij er alsnog van gekomen. Sterker nog, 2022 is méér een annus horribilis gebleken dan 2020 en 2021. Want wat gebeurde er? Dit jaar moest ik afscheid nemen van mijn moeder en werd mijn zoon chronisch ziek. Zakelijk trok dat een aardige wissel op mijn beschikbaarheid, privé zat er geen dag gezamenlijke vakantie in. Regelmatig zaten mijn wederhelft en ik op ons tandvlees.

Gelukkig bleven we overeind door een reeks fraaie lichtpuntjes. Met de persoonlijke lichtpuntjes zal ik je niet vermoeien, maar als werkend mens kreeg ik regelmatig boeiende opdrachten die me nieuwe energie gaven. Ik was ook blij met het geduld dat mijn opdrachtgevers wisten op te brengen – dat heb ik zeer gewaardeerd.

Daardoor bleef ik in ieder geval in de pas met mijn omzet van vorig jaar, al stak ik er relatief meer uren in. Het beeld wordt wel vertekend door de tijd die het schrijven van mijn nieuwe boek kostte – de verschijning daarvan was trouwens nog zo’n fraai lichtpuntje. Wim Boshuis, Racer zonder poeha kwam afgelopen oktober uit en vertelt het tragische levensverhaal van een talentvolle coureur die in 1975 om het leven kwam in wat zijn laatste race had moeten zijn. Het wérd ook zijn laatste race, maar niet zoals hij ’t vooraf had bedoeld…

Verder mocht ik me op directie- en managementniveau weer onderscheiden als ghostwriter van blogs, artikelen en speeches. Ik schreef of bewerkte vele marketingteksten, produceerde het ene na het andere persbericht en stelde whitepapers, microsites en advertorials samen.

In de autosport liep ik intussen eindelijk weer de circuits af, al ging dat in het voorjaar nog met horten en stoten. De ene keer moest ik afzeggen wegens corona, een andere keer werd mijn vlucht op het allerlaatst geannuleerd. Toch weerhield dat me er niet van om een recordaantal raceverslagen en achtergrondreportages te produceren. Voor teams en coureurs werkte ik weer aan vele persberichten over hun verrichtingen of nieuwe contracten. In 2020 lag door corona de werkverhouding corporate/autosport op 80:20, in 2022 was die terug op 50:50. Precies de verhouding waar ik blij van word.

Kortom, ik hoop in 2023 zakelijk op dezelfde voet door te gaan en opnieuw mooie dingen te mogen maken. Wel mag het privé gerust wat ‘saaier’ worden… Duimen dus, dat eventuele enerverende gebeurtenissen volgend jaar vooral op momenten komen waarop ik met plezier kan terugkijken. Ik wens jou en de jouwen hetzelfde toe voor 2023.